Stari grad Bijela Stijena, smješten u Cazinskoj krajini, ima bogatu historiju koja obuhvata i srednji vijek i osmanski period. Po prvi put se spominje u povelji ugarskog kralja Karla Roberta, izdanoj 9. decembra 1330. godine, kojom su potvrđeni posjedi Radoslava Babonića, među kojima je bila i Stijena. U to vrijeme grad još nije bio nastanjen, ali je s vremenom postao važan administrativni i vojni centar pod vlašću knezova Blagajskih Babonića, koji su vladali i okolnim gradovima poput Krupe i Ostrožca.

Stari grad Bijela Stijena bio je lokacija franjevačkog samostana, koji se prvi put spominje 1514. godine. Međutim, važno je napomenuti da grad nikada nije bio pod vlašću srednjovjekovne bosanske države, već je pripadao Ugarskom kraljevstvu, čiji su utjecaj i politička kretanja oblikovali njegovu historiju.

Bijelu Stijenu su Osmanlije zauzele 1575. godine, a prema narodnom predanju, upravo su tada sagradili prvu džamiju u ovom kraju. Tvrđava je kasnije dodatno utvrđena 1626. godine, a posada sa dizdarom je postavljena u cilju osiguravanja strateške tačke. Godine 1783. grad je proširen i obnovljen, a smatra se da je tada postao najutvrđeniji u Bosanskom ejaletu. Utvrđenje je u početku pripadalo Krupskoj kapetaniji, dok je od 18. stoljeća bilo u sklopu Ostrožačke kapetanije.

Nakon osmanskog osvajanja utvrde 1575. godine, sagrađena je prva džamija u ovom kraju, koja je tokom vremena prošla kroz nekoliko faza izgradnje i obnove. Na samim temeljima prvobitne džamije, sredinom 19. stoljeća, izgrađena je nova kamena džamija. Prvobitno je imala drvenu munaru, koja je 1956. godine zamijenjena kamenom munarom. Iako je džamija bila u lošem stanju tokom posljednjih decenija, 2022. godine je obnovljena i vraćena u funkciju kao aktivna bogomolja.

Stari grad Bijela Stijena i džamija unutar njegovih zidina danas predstavljaju značajnu kulturnu i historijsku baštinu Cazinske krajine. Zidine starog grada, podijeljene na srednjovjekovni i osmanski dio, i dalje svjedoče o bogatoj prošlosti ovog područja, a džamija ostaje simbol vjerskog života i tradicije koju su donijeli Osmanlije.